Wie ben ik?
Mijn naam is Rob Arkesteijn en ik ben een Front-end ontwikkelaar. Mijn reis als ontwikkelaar begon in april 2022, toen ik voor het eerst de basis van HTML en CSS begon te leren.
Niet lang daarna dook ik in de wereld van JavaScript, te beginnen met het schrijven van functies op Edabit om vertrouwd te raken met de vele methoden van de taal. Naarmate ik meer kennis opdeed, wilde ik deze kennis testen door mijn eigen projecten te maken. Het was door middel van deze projecten dat ik echt begon te leren hoe je JavaScript kunt implementeren in een website, en ik ontdekte hoe complex de code kan worden naarmate het project groter en ingewikkelder wordt.
In januari 2023 heb ik mijn leerproces naar een hoger niveau getild door deel te nemen aan een bootcamp bij SALT. Tijdens dit programma werd ik blootgesteld aan verschillende ontwikkelingstools waarmee ik mijn vaardigheden kon verbreden en uiteindelijk mijn eigen full-stack applicatie kon ontwikkelen. Maar wat dreef me eigenlijk om webontwikkeling te leren in de eerste plaats?In 2019 rondde ik de middelbare school af en besloot ik alleen naar Zuidoost-Azië te reizen. Dit was een grote stap voor een 18-jarige, omdat het betekende dat ik uit mijn comfortzone stapte en verantwoordelijkheid nam voor wat er ook zou kunnen gebeuren.
Ver weg van huis kreeg ik de kans om creatief na te denken over mijn toekomst. Terwijl ik 'Can't Hurt Me' van David Goggins las, voelde ik me geïnspireerd om me bij het leger aan te sluiten.
Ik ontdekte dat de meest uitdagende militaire training in Nederland was om een marinier te worden, en ik wilde zien of ik het in me had. Na een jaar dagelijkse training, soms wel tot drie keer per dag, en selectietests begon ik aan de daadwerkelijke training.
Heb ik de uitdaging onderschat? Absoluut. Heeft dat me tegengehouden? Geen seconde. Na ongeveer vijf maanden training ben ik gepromoveerd van een derdeklas marinier naar een tweedeklas marinier.Na het voltooien van de eerste helft van mijn marinetraining moest ik een moeilijke beslissing nemen. Doorgaan zou betekenen dat ik me minstens vier jaar moest verbinden, maar om verschillende redenen besloot ik dat niet te doen.
Ondanks dat wist ik dat de arbeidsethiek die ik had ontwikkeld in de mariniers me goed van pas zou komen in wat ik hierna zou doen. Dat bleek te zijn het studeren van Toegepaste Wiskunde aan de Haagse Hogeschool.
Echter, ik merkte al snel een groot verschil tussen de universiteit en de mariniers: discipline. Veel studenten waren afgeleid in de les, bezig met hun telefoon, aan het kletsen en te laat komen. In eerste instantie probeerde ik het te negeren, maar na verloop van tijd merkte ik dat ik werd beïnvloed door de negatieve energie om me heen.
Na zeven maanden verliet ik de universiteit en richtte me op programmeren, wat hetgene was waar ik het meest van genoot tijdens mijn tijd aan de universiteit.